Współczesna technika, dążąc do ograniczenia wysiłku fizycznego człowieka w procesach wytwórczych oraz do podwyższenia jakości produktów, stworzyła wysokowydajne i pracujące niekiedy zupełnie automatycznie urządzenia. Produkcja przemysłowa coraz częściej opiera się na dużych wyspecjalizowanych obiektach, co jest w obecnych warunkach rozwoju technologii najbardziej ekonomiczne. Wymaga to jednak zmasowania środków technicznych powiązanych w tzw. linie produkcyjne złożone nieraz z setek skomplikowanych maszyn i urządzeń. Skoncentrowanie zaś produkcji w jednej lub kilku liniach o olbrzymiej wydajności wzmaga ryzyko strat w wypadku niespodziewanej awarii któregoś z istotnych ogniw takiej linii. Podobny rozwój obserwuje się w dziedzinie mechanizacji i automatyzacji rolnictwa. Wprowadzane maszyny i urządzenia pozwalają ograniczyć udział pracy ludzkiej w stosunku do uzyskiwanego produktu. Tutaj również zachodzi ryzyko olbrzymich strat w wypadku dłużej trwającego uszkodzenia któregoś z ważniejszych urządzeń. Jest to tym bardziej istotne, że zabiegi agrotechniczne, a szczególnie hodowlane, mogą być wykonywane jedynie w ściśle określonych terminach. Ryzyko powstania strat, jego wielkość oraz środki mogące je zmniejszyć można określić za pomocą metod statystyki matematycznej. Wszędzie tam, gdzie złożoność procesów oraz brak możliwości uzyskania pełnej informacji o ich przebiegu przekreśla inne sposoby oceny, opracowania statystyczne powinny być podstawą decyzji. Mogą one bowiem zapewnić wystarczającą dla praktyki dokładność. Pozwala to podjąć uzasadnione działanie w wypadkach, gdzie dotąd decydował czynnik subiektywny, czyli tzw. wyczucie i intuicja kierownictwa.
